REIMER

De jonge Reimer Rijkerszoon is nog maar een leerling-apotheker als hij midden in een pestepidemie terechtkomt. In zijn armen sterven mensen aan de Zwarte Dood. Hierna heeft zijn leven slechts één doel: het vinden van een panacee, een medicijn dat alle ziekten kan genezen.

Het duurt niet lang voor zijn droom in duigen valt. Door het verraad van een vriend wordt hij gedwongen aan te monsteren op een schip van de Verenigde Oost-Indische Compagnie, het begin van een lange reis vol ontberingen naar het andere eind van de wereld. Maar ook op zee blijft de pest hem achtervolgen en in zijn rol als chirurgijn krijgt zijn oude streven een nieuwe betekenis. Eenmaal in Indië aangekomen, is hij getuige van het schrikbewind van Jan Pieterszoon Coen en beseft hij eens te meer hoe hij zijn leven vorm moet geven.

Deze roman over onvervulde dromen en brandende ambities is rijk aan thema’s uit de Gouden Eeuw: de beginjaren van de VOC, de geheimzinnige Rozenkruisers, de gruwelen van de pest en het gloren van een toenemend bewustzijn over de werking van het menselijk lichaam.

Jacqueline Zirkzee (Leiden, 1960) is historicus en reisde jarenlang als journalist de wereld over. Ze debuteerde in 2001 als romanschrijver met Mykene. Diverse romans en verhalen volgden. In haar werk combineert ze haar liefde voor geschiedenis en literatuur.

Recensies:

Tzum, link naar recensie ‘Belerend maar boeiend’

Medisch Contact, ‘Chirurgijn zoekt remedie tegen de pest’ Reimer schetst een mooi beeld van hoe het ongeveer gegaan zou kunnen zijn: de geboorte van het moderne medisch-wetenschappelijke denken. Terwijl de hoofdpersoon aanvankelijk bijvoorbeeld afwijzend reageert op de suggestie dat bloed door het lichaam circuleert, wordt zijn nieuwsgierigheid toch gewekt en gaat hij op zoek naar bewijzen hiervoor.

Boekenbijlage.nl, link naar recensie: Boeiend verhaal dat zich afspeelt in de Gouden Eeuw. ‘Het verhaal is zeer onderhoudend, leerzaam en prettig leesbaar. De thema’s uit de Gouden Eeuw die aan de orde komen, zoals het leven op een VOC-schip, de politiek, het geloof en de Rozenkruisers, zijn mooi vervlochten met het verhaal. Vooral de stand van de medische wetenschap heeft me tijdens het lezen vaak verrast en verbaasd. Zo dacht men in 1617 aan de ene kant dat de lever continu bloed produceerde in plaats van dat het door het lichaam circuleerde, maar aan de andere kant wist men al aardig wat van de verschillende hersenfuncties.’